เริ่มมีชีวิตเรียนหนังสือที่จังหวัดพระนครมาตั้งแต่เรียนอนุบาลยาวนานมาจนถึงมัธยมปลายสิ้นสุดและเข้าสู่กระบวนการศึกษาในมหาวิทยาลัยฯ
ย่านหัวหมาก ณ.ช่วงเวลาแห่งเสรีภาพและการเมืองไทยเริ่มเปลื่ยนแปลง ความรุนแรง
โหดร้าย เจ็บปวด ทรมาณก็เกิดขึ้น ทำให้เห็นความตายของเพื่อนมนุษย์
ทั้งในเมืองคอนกรีต และนครป่าเขา ปรากฏเกิดขึ้นเป็นมรณานุสติอย่างต่อเนื่อง
พอถึงเวลาที่จบพันธะการศึกษา ได้เดินไปเอาใบกระดาษประกาศปริญญา
ความรู้ปรัชญาและ การเมีอง จากเจ้าหน้าที่ธุรการด้วยความพอใจ
นำไปใช้หางาน และได้งานกินเงินเดือนจากภาษีประชาชน เป็นคนภาครัฐ
และตั้งใจทำงานเพื่อประ ชาชน แต่อยู่ไปทำไป ความตั้งใจถูกทำลาย
หวังให้ประชาชนเป็นเจ้านาย แต่ทำไม่ได้ เพราะถูกบังคับครอบไว้ให้เป็นนายประชาชน
เราไม่ใช่คนในกรอบ เราไม่ใช่ควายในคอก จึงลาออกไปต่างแดนไกล หลายประเทศ ในยุโรป
เอเซีย จีนแผ่นดินใหญ่ ไปจนถึงนิวซีแลนด์ ๓-๔ ปีวนเวียนไปมา
กลับเมืองไทย ในสไตล์คนออฟฟิส อยู่หลายบริษัท ส่วนมากต่างชาติ
ถนัดกับงาน Risk Management, and Production TV.Programs
จนในที่สุดได้ตกผลึกความคิดชีวิต กับความตาย และการเตรียมตัวก่อนตาย
โดยที่เราไม่ต้องการจัดการงานใดๆทั้งสิ้น นอกจากจัดหาโลงศพไม้ธรรมดา
และสถานที่เผาไหม้ที่สมบูรณ์ ปลอดมลพิษ การสวดพิธีกรรมใดๆไม่จำเป็น
มีเพียงนักบวขอาสาบางรูปที่มีจิตเมตตาสูง สวดสงเคราะห์ให้
และควรจะต้องจัดทำให้เสร็จสิ้นทั้งหมดภายในวันเดียวเป็นดีที่สุด
สิ่งที่ไม่ดำเนินกิจกรรมในงานศ พคือ
- ไม่มีรับเงินช่วยงานแต่อย่างใด
- ไม่มีอาหารให้กิน ยกเว้นนำดิ่ม นำเย็นปกติ จัดให้ได้
- ไม่ต้องมีคนมางานศพ เน้นเฉพาะ คนคุ้นเคยสนิทจริงใจเท่านั้น
- ไม่มีการถ่ายภาพใดๆทั้งสิ้นแต่อ่านบทกวีได้ทุกแบบให้วิญญาณฟังสัมผัส สบาย สบาย
- ไม่มีของชำร่วยทุกประเภท
- การจัดดอกไม้ให้มีเพียงเล็กน้อย พองาม ดูเป็นการเรียบง่ายจริงๆ
